Richtlijnen voor openbaarmaking en transparantie in private equity

Openbaarmaking en transparantie zijn een belangrijk onderdeel van elke zakelijke transactie, omdat ze beide partijen in staat stellen de aard van de deal te begrijpen en de risico's en potentiële voordelen te evalueren. Naarmate transacties complexer worden, wordt transparantie zowel belangrijker als moeilijker. Private equity-fondsen omvatten investeringen in tientallen bedrijven in een omgeving die voortdurend verandert. Het verstrekken van volledige openbaarmaking en transparantie aan investeerders en regelgevende instanties zou kostbaar zijn, maar enige informatie is nodig, zodat beleggers weloverwogen beslissingen kunnen nemen en toezichthouders mogelijke fraude kunnen ontdekken.

SEC Betrokkenheid

Het belangrijkste regelgevende agentschap dat de private equity-activiteiten dekt, is de Securities and Exchange Commission. De SEC controleert private-equityfondsen en heeft de bevoegdheid om handhavingsacties tegen hen in te stellen wegens schendingen van SEC-regels, maar wordt beperkt door de opacity die normaal is op het gebied van private equity. Een groot punt van zorg voor de SEC is transparantie in private-equityproducten, waar complexe pakketten van activa en bedrijven de waardering tot een uitdaging kunnen maken. Bovendien is een groot deel van het ongepaste gedrag in private-equityfondsen het gevolg van belangenconflicten, en is transparantie en openbaarmaking van de belangen van managers in transacties een groot probleem.

Waarde van transparantie

Transparantie en openbaarmaking door een bedrijf of investeringsfonds kunnen op zichzelf het vertrouwen bevorderen en het sluiten van deals bevorderen. Als een persoon of bedrijf bijvoorbeeld aanbood om het geld van beleggers in zes maanden te verdubbelen, maar weigerde bekend te maken waar het geld naartoe ging of hoe het rendement zou worden gegenereerd, dan zouden de meeste beleggers aarzelend zijn. Een bedrijf of een beleggingsfonds dat gedetailleerde informatie over de aard van hun beleggingen, een vergoeding voor hun managers, verplichtingen en overheadkosten heeft verstrekt, zou echter waarschijnlijk beter in staat zijn transacties met beleggers te sluiten. Idealiter zal transparantie de kans verkleinen dat frauduleuze transacties beleggers schaden.

Beperkte openbaarmakingsverordeningen

Private equity-fondsen zijn niet onderworpen aan dezelfde regelgeving als openbare beleggingsfondsen en hebben geen standaard openbaarmakings- of prestatierapporten. De meeste beleggers in private equity-fondsen zijn zogenaamde institutionele beleggers. Deze groep omvat pensioenfondsen, universitaire kapitaalfondsen of andere grote en professioneel beheerde organisaties. De regelgeving voor deze fondsen is lakser dan voor beleggingsfondsen, die vaak worden geïnvesteerd door niet-professionals. Aangezien private-equityfondsen doorgaans beleggen in niet-beursgenoteerde bedrijven in tegenstelling tot beursgenoteerde ondernemingen, is er bovendien weinig informatie beschikbaar over de bedrijven waarin ze beleggen.

Transparantie zelfregulering

Als reactie op de negatieve publieke perceptie als gevolg van het gebrek aan regulering en de waargenomen misstanden die dit toelaat, heeft de private equity-industrie een reeks zelfreguleringsnormen opgesteld voor transparantie en bekendmaking in hun waarderingsproces. Het doel is om voor regelgevers te verschijnen die wellicht eigen regels willen voorstellen. Dit is misschien niet genoeg voor bepaalde institutionele beleggers, met name degenen die verantwoording verschuldigd zijn aan overheidsinstanties zoals pensioenfondsen van openbare werknemers. Deze beleggers zullen blijven aandringen op meer transparante prestatiegegevens van private equity-fondsen waarin ze beleggen.