Voorbeelden van Undercover Marketing

Undercover-marketing probeert de aankoopbeslissingen te beïnvloeden zonder de consument van de manipulatie te beroven. Ook bestempeld als buzz, guerrillamarketing of stealthmarketing, nemen deze tactieken vier verschillende vormen aan: Ad-spionnen en leaners zijn acteurs ingehuurd om mensen te laten kopen of besproken producten te bespreken. Reclamebureaus ontvangen ook berichten via productplaatsing of video-releases, die conventionele uitzendverslagen imiteren. Deze trends maken critici ongerust, die undercover marketing omschrijven als manipulatief en bedrieglijk.

Ad Spies

Het betalen van acteurs om producten heimelijk te pitchen is een favoriete tactiek van undercover marketeers. Gary Ruskin, directeur van Commercial Watch, schreef in oktober 2005 aan de Amerikaanse Federal Trade Commission. Ad-spionnen worden vaak ingehuurd om lokale producten te bespreken om het marktaandeel van een klant te vergroten. In zijn brief citeerde Ruskin een groot voedingsbedrijf dat een nieuwe gezonde snack wilde ontwikkelen. Tijdens het proefprogramma van het bedrijf werden advertentiespionnen rond klinieken getoond tijdens het samplen van het nieuwe product. Het doel is een campagne die niet lijkt op een traditionele marketinginspanning.

overhangende

'Leaners', zoals ze zijn genoemd, vertegenwoordigen een oplopende variatie op de benadering van de advertentiespion, stelt Ruskin. Bedrijven die deze methode gebruiken, sturen hun producten met acteurs naar trendy etablissementen waar ze gesprekken aangaan met vreemden. De gesprekken volgen echter een scripted format dat is ontworpen om klanten op de een of andere manier in contact te brengen met het product. Eén techniek houdt in dat de telefoon van een acteur aan de bar rinkelt, gevolgd door de foto van de beller die op het scherm verschijnt. Critici noemen de praktijk bedrieglijk, omdat de acteurs zichzelf nooit identificeren, noch hun ware doel onthullen.

Productplaatsing

Het prominent weergeven van producten is de standaardpraktijk bij de productie van films en tv's. Ook undercover marketeers benutten deze methode van productplaatsing in hun voordeel, zoals "Metro" meldde in mei 2004. Beer.com volgde deze logica door 50.000 kroonkurken met zijn naam in bars te plaatsen tijdens Mardi Gras en de voorjaarsvakantie. In een ander scenario stuurde een bedrijf uit Massachusetts nepruiters naar lokale metro's met kranten die even valse achterpagina-advertenties bevatten voor hun producten. Door dit te doen, hoopte het bedrijf mensen ervan te overtuigen dat het goed ingeburgerd en succesvol was.

Video Nieuws Releases

Voor critici vormen video-nieuwsbulletins een aanzienlijke vervaging van grenzen tussen journalistiek en marketing - aangezien de publicisten die erin verschijnen worden doorgegeven als traditionele omroepverslaggevers, volgens een samenvatting van PR Watch. Hoewel ze zijn gestileerd als nieuwsberichten, concentreren VNR's zich op de verkoop van een product. Lokale tv-zenders reageren vaak door hun eigen afbeeldingen in te voegen of een personeelverslaggever in te huren om het script in hun stem opnieuw te kopiëren. Deze aanpak verhult de relatie van een station met zijn klant verder, terwijl het eindproduct klinkt als een van zijn eigen rapporten.