Ethiek en misleidende reclame

Misleidende reclame is valse reclame en het is illegaal volgens de Federal Trade Commission. Het is ook onethisch. Andere soorten onethische advertenties zijn niet misleidend noch illegaal; echter, ze beledigen morele principes van menselijk gedrag in termen van kwade bedoelingen en effecten. Misleidende reclame wordt berecht door de rechtbank. Uiteindelijk wordt ethische reclame gereguleerd door maatschappelijke normen van acceptabele reclamecommunicatie en de morele vereisten van adverteerders.

Misleidende reclame

Misleidende of valse reclame is verboden op grond van artikel 43 (a) van de Lanham-wet, die wordt gehandhaafd door de Federal Trade Commission. Geworteld in het principe dat klanten een wettelijk recht hebben om precies te weten wat ze kopen, stelt de Lanham-wet duidelijke regels vast voor valse of misleidende reclame. De meeste staten reguleren ook reclame door middel van staatsfraudefraude en misleidende praktijkwetten. Er is dus geen tekort aan informatie over valse of misleidende reclame zoals verboden door federale en statelijke statuten. Bovendien is er geen excuus voor eigenaars van kleine bedrijven om hun reclame niet legaal te houden.

Onethische maar wettige advertenties

Onethische maar wettige reclame valt buiten het bereik van wetshandhaving. Het is meer een kwestie van zelfregulering. Ethische reclame wordt geïnformeerd door een intuïtieve kennis van goed en kwaad, algemeen aanvaard als zijnde inherent aan de menselijke natuur. Daarom moet zelfregulering worden geleid door een inherent respect voor de waardigheid van andere mensen. Waar zelfregulering faalt, is de gemeenschap bevoegd om haar normen voor ethische reclame door ontkenning van patronage af te dwingen. Een ontevreden consument met toegang tot internet en sociale media kan ongewenste financiële sancties opleggen aan een adverteerder die de ethische normen van de community overtreedt.

Waarheid en persoonlijke ethiek

Eerlijkheid en de 'hoogste persoonlijke ethiek' zijn dominante thema's voor ethisch adverteren, volgens de 'Principles and Practices for Advertising Ethics' van de American Advertising Federation, Institute for Advertising Ethics. Een normatieve term, zoals 'de hoogste persoonlijke ethiek' en de bijbehorende noties 'goed' en 'fout', lijkt in een hedendaagse cultuur van moreel relativisme misschien niet zinvol. Paul Boghossian, hoogleraar filosofie aan de New York University, zegt echter dat concepten van goed en kwaad het morele relativisme overstijgen, omdat er geen morele gelijkwaardigheid is voor goed en slecht. Dit is waarom ze niet zijn gedumpt in de vuilnisbak van de geschiedenis van mislukte concepten, volgens Boghossian.

Vice -Virtue Continuums

Reclame heeft het mandaat om te overtuigen. Ethiek beschrijft de regels die het gedrag van mensen ten opzichte van andere mensen regeren. Uw uitdaging als adverteerder voor kleine bedrijven is om het mandaat te verzoenen met overtuigen binnen de regels van de ethiek. Dean Loftis, van Kansas City reclamebureau McCormick & Company, stelt voor om de uitdaging aan te gaan door de zeven dodelijke ondeugden en hun tegengestelde deugden te gebruiken: Lust - Kuisheid, Vraatzucht - Matigheid, Hebzucht - Liefdadigheid, Luiheid - Diligence, Woede - Geduld, Afgunst - Vriendelijkheid en trots - nederigheid. Het ondeugd-deugd continuüm heeft onmerkbare punten die ethische en onethische advertenties afbakenen. Je kunt altijd op veilig grondgebied verblijven door de deugden van de menselijke natuur te vieren en door je persoonlijke ethiek als leidraad te gebruiken.