De X & Y-managementtheorie

De managementstijlen Theory X en Theory Y zijn geïntroduceerd door Douglas McGregor in zijn boek 'The Human Side of Enterprise' uit 1960. Hij identificeerde twee verschillende benaderingen van het management en bestempelde ze als een manier om de voor- en nadelen van elke methode te noteren. Theorie X is een meer traditionele, autocratische stijl, terwijl Theory Y een meer hedendaagse coachstijl is.

Theorie X Basics

De Theory X-manager gaat uit van het uitgangspunt dat werknemers niet van werk houden, egocentrisch zijn, een beperkt potentieel hebben en alleen werk doen dat persoonlijk voordelig is. Vanwege deze mentaliteit is de Theory X-manager minder geneigd om input van werknemers te accepteren en zal hij eerder naar zijn titel verwijzen in zijn gezag. Theorie X is de meer traditioneel traditionele managementstijl die is gebaseerd op de top-downbenadering waar managers zeggen en werknemers doen.

Hard versus zacht

Theorie X-managers gebruiken meestal een van de twee methoden om werknemers te laten reageren, hoewel sommigen beide op verschillende tijdstippen gebruiken. Een harde Theory X-benadering is het gebruik van agressie, dwang en rigide beleid en procedures. In het extreme geval leidt deze aanpak tot verbaal en emotioneel misbruik van medewerkers. Een zachtere managementstijl Theory X gaat meer over het bewaren van vrede en harmonie in het personeelsbestand. Hoewel dit aantrekkelijk klinkt, vinden managers met te veel permissie uiteindelijk dat werknemers steeds minder gaan werken omdat ze geen negatieve gevolgen hebben.

Theorie Y Basics

Theorie Y management heeft een meer optimistische kijk op de aard van medewerkers. De Theory Y-manager gelooft over het algemeen dat werknemers verantwoordelijkheid willen en zullen voldoen aan de verwachtingen als ze duidelijke richtlijnen en doelen krijgen. Deze managers zijn ook van mening dat werknemers liever creatieve flexibiliteit in werk hebben dan dat ze precies worden verteld hoe ze elk element van hun werk moeten doen. Vanwege deze overtuigingen heeft de Theory Y-manager meer kans om taken te delegeren en medewerkers te verlaten om ze met weinig toezicht uit te voeren.

Participatie en Empowerment

Theorie Y-managers zijn prominenter geworden, omdat deze stijl in werkplaatsen in de laatste 20e en vroege 21e eeuw werd benadrukt. Participatief management en empowerment van medewerkers zijn trends die samenvallen met een toegenomen nadruk op management-coachingstijlen. Dit betekent dat werkgevers werknemers proberen te motiveren door waarde te geven aan hun inbreng en betrokkenheid bij beslissingen. Empowerment betekent het delegeren van autoriteit in besluitvorming aan werknemers. Wanneer dit effectief is, komt dit de werknemer en de organisatie ten goede. Medewerkers voelen een groter gevoel van eigenaarschap en klanten of klanten krijgen sneller antwoord op problemen of problemen.