Soorten stereotypen in reclame

De reclamewereld wordt overspoeld met verschillende soorten stereotypen, gaande van gender en ras tot socio-economische rollen. Geslachtsrollen in reclames zijn vooral prominent aanwezig. Adverteren vormt vaak culturele opvattingen en creëert normen door een product of dienst te introduceren naast een idee dat dat product wenselijk maakt. In veel gevallen worden stereotypen alleen gebruikt omdat ze bekend staan ​​als resultaten voor het bedrijf achter de advertentie. In andere gevallen worden stereotypen om juridische redenen gebruikt of om een ​​advertentie te maken die neutraal is en het minst waarschijnlijk aanstootgevend is. Stereotypen kunnen in sommige gevallen een veilige oplossing bieden voor de adverteerder, maar toenemende controle kan er ook toe leiden dat gender- en culturele groepen negatieve feedback leveren op basis van een aantal veel voorkomende stereotypen in advertenties. Stereotypen in advertenties zijn een gevoelig onderwerp en kunnen voor de adverteerder positieve of negatieve resultaten opleveren. Uiteindelijk worden stereotypen beoordeeld op context; adverteerders moeten voorzichtig zijn bij het verkennen van berichten.

Wat is stereotypering in advertenties?

Stereotypering is per definitie de oversimplificatie van iets dat complexer is dan het is afgebeeld. In de meeste gevallen zijn stereotypen van toepassing op dingen of mensen en zijn ze overdreven gebruikelijk in advertenties. In werkelijkheid zijn mensen complex en kunnen ze niet worden gedefinieerd door een enkele rol. In reclame worden labels vaak gebruikt om een ​​persoon of een groep mensen in een heel specifiek licht te portretteren. Genderstereotypen behoren tot de meest voorkomende in reclame. Besteed aandacht aan advertenties voor schoonmaakbenodigdheden en u zult waarschijnlijk een vrouw zien die de hoofdrol speelt. De gender-rol van "huisvrouw" die in de jaren vijftig gebruikelijk was, wordt nog steeds in veel moderne advertenties getoond.

Gangbare voorbeelden van stereotypering in marketing zijn onder meer genderrollen, raciale stereotypen en stereotypen met kinderen. De manier waarop groepen mensen in een advertentie worden afgebeeld, representeert niet altijd volledig de werkelijkheid. Oorzaak-gebaseerde reclame bestaat, maar er is ook een gat in deze markt. Sommige bedrijven benaderen op oorzaken gebaseerde reclame met echte intentie om stereotypen te doorbreken terwijl ze een oorzaak ondersteunen, terwijl anderen een beweging gebruiken om het publiek te vangen. Deze oneerlijke benadering trekt vaak zware kritiek en maakt gebruik van het basiswerk binnen de beweging.

Een luchtige advertentie kan vaak verdwijnen met veelvoorkomende stereotypen zonder dat dit veel negatieve gevolgen heeft, maar advertenties die sociaal gevoelige onderwerpen aanpakken in hun campagnes kunnen gemakkelijk verschillende genders en culturele groepen beledigen door stereotypen. Veel voorkomende stereotypen zijn de huisvrouw, de alleenstaande Afro-Amerikaanse vriend in een groep blanken, de blanke zakenman, blond haar en een meisje met blauwe ogen, de witte familie in voorsteden, enz. Er is geen gebrek aan stereotypen in de samenleving en ze zijn aanwezig in de wereld van reclame.

Waarom gebruiken merken stereotypen in advertenties?

Merken benaderen elke advertentiecampagne met een specifiek doel voor ogen. Ze hebben een budget en verwachten een rendement op die investering te zien door een toename van de omzet. Als het niet rendabel is, heeft het merk geen reden om te adverteren. Stereotypen spelen een rol omdat het merk of reclamebureau dat verantwoordelijk is voor de campagne spreekt met een specifieke doelgroep. Het merk voor een reinigingsproduct zoals een vacuüm kan een historisch profiel hebben van hun vorige klanten. Ze kunnen een doelgroepprofiel genereren en demografisch targeten op basis van historische aantrekkingskracht. Wanneer het merk weet dat het primaire publiek en de beslissingsnemer voor een nieuwe vacuümaankoop een vrouw is tussen de 25 en 50 jaar oud, zal het zich richten op dat publiek. Het stereotype wordt op dat moment aantrekkelijk omdat het de klantenbasis vertegenwoordigt, ondanks het feit dat een percentage van die klanten ook mannen in hun vroege jaren '30 of gepensioneerde paren in hun jaren '60 is. Uiteindelijk zal het stereotype voor het publiek met de meeste koopkracht winnen. In het specifieke huisvrouwenscenario voor een stofzuiger loopt het stereotype het risico een groot deel van een modern publiek te vervreemden, omdat het impliceert dat de rol voor vrouwen thuis is en verantwoordelijk is voor schoonmaken en koken. Die genderrol evolueert voortdurend en veel moderne campagnes stellen nog steeds een groot deel van de bevolking verkeerd voor.

Afgezien van stereotypen blijven merken gericht op reclamecampagnes die producten of diensten verkopen. Het komt uiteindelijk neer op een boodschap die ze aan hun publiek overbrengen om de verkoop te stimuleren. Als de groep mensen die in het stereotype is vertegenwoordigd een wijziging in de berichtgeving wil zien, zal het merk hoogstwaarschijnlijk veranderen wanneer de koopkracht zich van dat merk verwijdert. Strategisch shoppen en kopen van merken die een diverse populatie van mensen op een positieve manier vertegenwoordigen, is de enige manier om de manier waarop stereotypen worden gebruikt in advertenties effectief te veranderen.

De rol van digitale reclame en het vermogen van nieuwe merken om snel te starten, verandert ook het gebruik van stereotypen in advertenties. Er bestaat een microklimaat waarin merken zich kunnen concentreren op een hele krappe niche en doelgroep. Met een ultra-gefocuste niche zijn stereotypen te voorkomen, omdat het publiek echt goed gedefinieerd is en het merk een zeer specifiek product of een kleine groep producten verkoopt.

Hoe worden kinderen afgebeeld in advertenties?

Kinderen worden vaak afgeschilderd als schattig en gelukkig in reclame. In tegenstelling tot gender- en racistische stereotypen, worden kinderen vaak afgebeeld op een manier die aantrekkelijk is voor hun ouders, de besluitvormers. Producten en diensten zijn gepositioneerd om een ​​probleem voor de ouders op te lossen. Een luier die bijvoorbeeld van kleur verandert als hij nat is, hoeft het kind niet per se aan te spreken, maar het lost wel een probleem op voor de ouder. Het kind in de advertentie heeft vaak een glimlach en brede aantrekkingskracht. De perfecte familie met een gelukkig kind en hond in een huis in een buitenwijk is een veel voorkomend stereotype dat wordt gebruikt om de middenklasse in het algemeen te bereiken.

Belangrijker dan hoe kinderen in reclame worden afgebeeld, is het effect van stereotypen in reclame, gezien door de lens van een kind. Kinderen zien reclame op billboards, televisie, online en in print, en ze horen radio-advertenties. Ze leren stereotypen via deze media en kunnen op geen enkele manier echt voorkomen dat ze advertenties met vooroordelen en stereotypen bekijken. Reclame kruist opzettelijk hun paden in bepaalde scenario's, zoals reclameblokken in een cartoonnetwerk, en onbedoeld wanneer familieleden tv kijken en advertenties met adverteren voor volwassenen worden weergegeven.

Het effect gaat ook over in de daadwerkelijke producten die aan kinderen worden verkocht. Een Barbiepop met blond haar, een klein lichaam en een volledige keukenset vertegenwoordigt een specifiek stereotype over schoonheid en de rol van vrouwen in de samenleving. Het kind leert al op jonge leeftijd over lichaamsbeeld en genderstereotypen, en de impact is aantoonbaar negatief. Nogmaals, de reclamecampagnes rondom veel op kinderen gerichte producten zijn gericht op hun ouders. Dit is niet altijd het geval en veel kinderproducten zijn educatief of ontworpen zonder enige vorm van geslacht of ras.

Hoe verandert de rol van vrouwen in advertenties?

De beweging voor gendergelijkheid is sterk, en vrouwenstemmen worden al lang genegeerd in reclamecampagnes. Sommige van de advertenties die vrouwen in het verleden afschilderden als huisvrouwen en tweederangsburgers, zijn ronduit aanstootgevend. Reclame is berucht om stereotypen over het lichaamsbeeld en hoe schoonheid wordt gedefinieerd in de cultuur.

De rol van vrouwen in advertenties is echter aan het veranderen. Vrouwen hebben een ongelooflijke koopkracht als een collectieve groep en groepen organiseren om die koopkracht om te zetten in merken die realistisch representatief zijn voor vrouwenstemmen. De verschuiving in koopkracht verandert stereotypen en merken strijden om de dollarwaarde. In veel gevallen verschuiven merken naar meer cultureel gevoelige berichten terwijl ze op een op oorzaken gebaseerde manier adverteren. Patagonië is een groot kledingbedrijf in de outdoor-industrie en zijn reclamecampagnes zijn een goed voorbeeld van op oorzaken gebaseerde reclame op een sociaal bewuste manier. Hoewel het niet genderspecifiek was, klaagde het bedrijf president Trump daadwerkelijk aan vanwege het afbreken van de Bears Ears als een nationaal monument in Utah en trok het de aandacht van zijn instandhouding gerichte publiek. Geslachtsrollen in advertenties kunnen baat hebben bij dezelfde vorm van gedurfde standaarsbewegingen op merkniveau.

Hoewel genderrollen beginnen te evolueren in de reclame, blijven oude stereotypen veel voorkomen en vormen ze een twistpunt in bewegingen voor gendergelijkheid. De rollen van vrouwen binnen de reclamebureaus zelf beïnvloeden de manier waarop advertenties worden ontwikkeld, maar op dit moment blijven genderstereotypen productief in de reclamecultuur. De vrouwenrechtenbeweging organiseerde oproepen om specifieke producten of bedrijven die bepaalde stereotypen gebruiken te verbieden in hun reclamecampagnes. Koopkracht en organisatie zijn een effectief middel om de reclamebranche weg te houden van zowel gender- als racistische stereotypen.

Hoe wordt race weergegeven in advertenties?

Race wordt helaas nog steeds gebruikt in de vorm van stereotypen en om negatieve connotaties te creëren in sommige advertenties. Er zijn talloze voorbeelden van tamelijk recente rassenreclame met een slechte smaak. Intel heeft één campagne uitgevoerd met zes zwarte lopers in een startblokpositie. Elke loper was gestationeerd in een hokje, en een witte man stond in het centrum en droeg zakelijke kantoorkledij. De advertentie luidde: "Vermenigvuldig computerprestaties en maximaliseer de kracht van uw werknemers." De implicatie binnen deze advertentie is er een die voortkomt uit de slavernij met een blanke meester en een zwarte beroepsbevolking. Het is een verschrikkelijk voorbeeld van het feit dat ras in moderne reclame wordt geportretteerd. Dit is een extreem voorbeeld, maar racistische stereotypen zijn overvloedig in adverteren omdat adverteerders zich richten op het targeten van specifieke demografische gegevens.

Multi-race advertenties worden steeds gebruikelijker, maar er is nog steeds een duidelijke scheidslijn tussen de culturele opvattingen van mainstream consumentisme en de realiteit van raciale spanningen en cultuurgroepen binnen de Verenigde Staten. Zelden vertegenwoordigt een advertentie diversiteit en gelijkheid goed. Dat gezegd hebbende, het is niet altijd een opzettelijk slechte situatie. In veel gevallen zijn de adverteerder en de advertentiegroep gewoon gericht op het maken van advertenties die niet offensief zijn en een brede aantrekkingskracht hebben. De meeste adverteerders zijn niet geïnteresseerd in het vervreemden van een publiek, omdat het gewoon slecht is voor bedrijven om een ​​potentieel klantenbestand weg te jagen.

Advertenties zijn vaak ontworpen om ook specifiek een beroep te doen op minderheidsgroepen. Het feit dat advertenties racistisch verdeeld zijn, leent zich in het bijzonder voor een groter gesprek over ras en cultuur in de VS. In het digitale tijdperk heeft een bedrijf mogelijk informatie verzameld over racen bij de consument en worden racespecifieke advertenties gemaakt en aan consumenten geleverd. Toyota maakte advertenties voor verschillende racegroepen om dezelfde Camry-sedan te verkopen en gebruikte geavanceerde targeting om racespecifieke advertenties te leveren. De campagne was niet per se negatief, maar wekte wel de aandacht voor de manier waarop de race in de reclamecampagne werd gebruikt. In sommige gevallen is het een kwestie van praten met verschillende culturele groepen, en in andere worden flagrante rassenstereotypen op een offensieve manier gebruikt. Advertenties worden van geval tot geval bekeken en beoordeeld, omdat intentie en berichtgeving kunnen bepalen of de advertentie geschikt is.