Voorbeelden van accountingproblemen Omgaan met inventariskosten

Accountants kunnen een van de drie methoden gebruiken voor het berekenen van voorraadwaarde en kosten om een ​​bedrijf in overeenstemming te houden met geaccepteerde standaarden voor jaarrekeningen. Elke methode kan verschillende problemen voor een bedrijf opleveren, afhankelijk van hoe het bedrijf zijn voorraadniveaus en verkooprecords controleert. Onnauwkeurige voorraadinformatie veroorzaakt de grootste problemen omdat het accountants gebrekkige financiële informatie geeft om kosten en waarden te creëren.

First-in First-Out Inventory-methode

De first-in first-out methode voor het waarderen van voorraad, of FIFO, baseert zijn kosten van goederen die zijn verkocht op grondstoffen die zijn gekocht aan het begin van een bepaalde boekhoudperiode. Omgekeerd baseert deze methode de waarde van de voorraad op de kosten van grondstoffen die later in de gegeven boekhoudperiode zijn gekocht. Volgens de Stern School of Business van de New York University leidt het gebruik van de first-in first-out methode tot een voorraadwaardering die dichter bij de huidige vervangingskosten ligt. Wanneer inflatie optreedt, genereert deze methode lage schattingen voor de kosten van verkochte goederen en een hoog netto-inkomen. Dit kan leiden tot hogere belastingschuld voor een bedrijf, omdat het bedrijf meer inkomsten genereert met lagere kosten.

Last-in first-out methode

De last-in first-out methode voor het waarderen van voorraad, of LIFO, baseert de kosten van een bedrijf op goederen die zijn verkocht op materialen die zijn gekocht aan het einde van een bepaalde boekhoudperiode. Deze methode waardeert de voorraad op basis van de waarde van materialen die aan het begin van een bepaalde boekhoudperiode zijn gekocht. De 'last-in first-out'-methode genereert de hoogste kosten van verkochte goederen en het laagste netto-inkomen van acceptabele voorraadwaarderingsmethoden. Bovendien genereert LIFO geen duidelijk beeld van het beëindigen van voorraadwaarde omdat de methode zijn bevindingen baseert op oudere voorraad. Deze voorraad kan achterhaald zijn en heeft weinig waarde voor de consument. In de loop van de tijd kan dit leiden tot vervormde voorraadwaarden, omdat oudere voorraad blijft wegkwijnen in bedrijfsmagazijnen of winkelschappen.

Gewogen gemiddelde inventaris

De gewogen gemiddelde methode voor het bepalen van de voorraadwaarde gebruikt de gemiddelde kosten van alle verkochte producten gedurende een bepaalde boekhoudperiode. Dit cijfer bepaalt de waarde van zowel de voorraad als de kosten van verkochte goederen. Er kunnen zich problemen voordoen bij het gebruik van deze methode als er zich onnauwkeurigheden voordoen bij het tabellarren van voorraadniveaus aan het einde van een boekhoudperiode. Als een bedrijf bijvoorbeeld niet nauwkeurig rekening houdt met verloren / gestolen voorraad, kan dit valse verkoopcijfers genereren die misleidende inkomstenrapporten kunnen genereren. Het kan nodig zijn om financiële gegevens en verkooprapporten door te nemen om deze problemen te verhelpen.

Perpetual and Periodic Inventory Systems

Een bedrijf kan een van de twee opnamemethoden voor voorraad gebruiken en voldoen aan de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, zoals gecontroleerd door de Amerikaanse Financial Accounting Standards Board. Het permanente voorraadsysteem werkt voorraadrekeningen bij telkens wanneer een klant bedrijfsproducten koopt. Hoewel dit een bedrijf helpt bij het bijhouden van nauwkeurige voorraadgrootboeken, kan het ook problemen veroorzaken als het bedrijf een geautomatiseerd systeem gebruikt om real-time voorraadniveaus te beheren. Fouten in de voorraadsoftware kunnen ervoor zorgen dat zowel accountants als IT-professionals gegevens overspoelen om onjuiste voorraadrecords te corrigeren. Omgekeerd houdt het periodieke voorraadsysteem alleen rekening met voorraadniveaus aan het einde van bepaalde boekhoudperioden. Dit laat ruimte voor inventarisfouten in alle boekhoudperioden, omdat het bedrijf alleen op fouten controleert wanneer de periode afloopt.