De elasticiteitsbenadering voor de betalingsbalans

De waarde van de valuta van een land hangt af van de algehele economie van het land. Dit omvat productie, buitenlandse investeringen, werkgelegenheid, handelsbalans en vele andere economische indicatoren. Alle transacties die het land uitvoert met andere landen, maken deel uit van de betalingsbalans. Economen gebruiken verschillende hulpmiddelen om te analyseren en komen met methoden om de handel tussen landen te vergroten, te verminderen en in evenwicht te brengen.

Wat is betalingsbalans

De betalingsbalans is een economische indicator die wordt gebruikt om de economische en politieke stabiliteit van een land te bepalen. De BOP meet de goederen en diensten, handelsbalans en financiële import en export tussen een land en de rest van de wereld gedurende een bepaalde periode. De BOP vergelijkt alle import en export, inclusief financiële transacties, en vergelijkt het monetaire verschil tussen de transacties. Als een land een positieve BOP heeft, betekent dit dat het land meer geld heeft uit de internationale handel dan uit. Aan de andere kant geeft een negatieve BOP aan dat een land meer geld heeft dat via internationale handel stroomt dan dat het binnenkomt.

Wat is elasticiteit?

Elasticiteit staat voor reactievermogen. In de economie bepaalt elasticiteit hoe de vraag verandert wanneer u iets aan een product of dienst wijzigt. In de meeste gevallen laat het concept van elasticiteit zien hoe de vraag naar een product of dienst zal veranderen als gevolg van een prijsverhoging of -vermindering. De elasticiteitsbenadering van de betalingsbalans toont aan hoe de verandering in de waarde van de valuta van invloed is op de betalingsbalans van een land.

De elasticiteitsbenadering

De elasticiteitsaanpak probeert te voorspellen welke veranderingen in het resultaatbeleid zullen hebben op de betalingsbalans. Deze benadering illustreert bijvoorbeeld hoe wisselkoersen de balans beïnvloeden. Verder veronderstelt de elasticiteitsaanpak dat als de BOP in evenwicht is, devaluatie de betalingsbalans kan verbeteren. Om de devaluatie echter succesvol te laten functioneren, moet het totaal van de prijselasticiteit van de binnenlandse en buitenlandse vraag naar import toenemen. Wanneer een land een valuta devalueert, verbetert het de betalingsbalans onder ideale omstandigheden. Deze ideale toestand staat bekend als de Marshall-Lerner-toestand.

De toestand van Marshall-Lerner

Vernoemd naar de Engelse econoom Alfred Marshall en de Roemeense econoom Abba Lerner, stelt de Marshall-Lerner-voorwaarde dat een devaluatie van de valuta uiteindelijk de betalingsbalans zal verbeteren. Om deze toename van de BOP te realiseren, moet de som van de vraagelasticiteit voor import en export echter toenemen. Wanneer een land zijn valuta devalueert, neemt de exportprijs af. Dit zal in theorie de vraag naar deze exporten vergroten. Om een ​​grotere vraag te laten plaatsvinden, moeten de geëxporteerde producten echter elastische producten zijn.