Wat zijn oninbare uitgaven in een bedrijf?

Niet-recupereerbare uitgaven, soms 'verzonken kosten' genoemd, zijn gelden die worden besteed aan een product of dienst en die niet kunnen worden terugbetaald of doorverkocht. Omdat de angst om geld te verliezen als gevolg van niet-recupereerbare uitgaven soms voorkomt dat ondernemers een klein bedrijf starten, worden ze beschouwd als een belemmering voor toetreding tot de markt. Ze kunnen ook een belemmering vormen voor het verlaten van bedrijven die geen nederlaag willen toegeven in een onderneming waarin ze al zwaar geïnvesteerd zijn. In dergelijke gevallen kan emotionele binding met niet-terugvorderbare kosten het ongelukkige effect hebben dat ondernemers slechte investeringsbeslissingen nemen, een fenomeen dat bekend staat als de 'sunk cost fallacy'.

Fabriek, uitrusting en arbeid

Als u het gebouw koopt waar uw bedrijf actief is, is dit niet noodzakelijk een oninbare kostenpost, omdat u het misschien kunt verkopen als uw bedrijf ten onder gaat. Als u het gebouw huurt, vertegenwoordigt dat geld een oninbaar bedrag, tenzij u een deel van de huur kunt terugverdienen door onderverhuur. Alle kosten van nutsvoorzieningen die in de loop van het bedrijf worden gemaakt, zijn ook niet terug te vorderen.

Evenzo kan het geld dat u hebt geïnvesteerd in apparatuur die gewoonlijk door andere bedrijven wordt gebruikt, een invorderbare kosten zijn. Gespecialiseerde apparatuur die niet in de vraag is en moeilijk te verkopen is, kan echter een oninbare kosten vertegenwoordigen. Al het geld besteed aan arbeid, zowel direct als indirect, kan niet worden teruggevorderd. U kunt de betaling aan werknemers niet inhouden voor uren die u hebt gewerkt, alleen omdat uw bedrijf faalt.

Reclame en R & D

Geld besteed aan marktonderzoek en adverteren is meestal niet terug te vorderen. Een bedrijf kan het geld dat wordt besteed aan advertenties niet terugverdienen, alleen maar omdat een reclamecampagne niet winstgevend blijkt te zijn. Geld besteed aan advertentieruimte kan mogelijk worden teruggevorderd als een bedrijf erin slaagt het te verkopen of een terugbetaling krijgt voordat de ruimte wordt gebruikt, maar zodra een advertentie wordt uitgezonden, is het geld besteed aan het ontwikkelen en uitzenden ervan verzonken kosten die niet kunnen worden teruggevorderd.

Geld dat wordt besteed aan het onderzoeken en ontwikkelen van nieuwe productlijnen is een ander voorbeeld van een niet-terugbetaalbare uitgave. Ongeacht of het nieuwe product een wild succes of een abjecte mislukking is, een bedrijf kan de kosten van R & D niet eenvoudigweg terugverdienen.

Licenties en verzekeringen

Overheadkosten voor het besturen van een bedrijf, zoals het verkrijgen van geschikte licenties en verzekeringen, zijn niet terug te vorderen. Licenties en verzekeringen zijn niet overdraagbaar en kunnen niet aan andere bedrijven worden verkocht. Een bedrijf kan een verzekeringspolis annuleren en een licentie laten verlopen als het niet lukt, maar het kan de verzonken kosten die al zijn besteed aan jarenlange licenties en verzekeringen niet terugkrijgen.

The Sunk Cost Fallacy

De 'sunk cost fallacy' is van toepassing wanneer een bedrijf oninbare kosten beschouwt als een factor in toekomstige zakelijke beslissingen. Dit type denken is misleidend omdat niet-terugbetaalbare uitgaven per definitie verdwenen zijn, ongeacht toekomstige beslissingen. Stel bijvoorbeeld dat je net geld hebt uitgegeven om een ​​vergunning te krijgen om een ​​grote tuig te besturen, maar dan merk je dat je twee keer zoveel geld kunt verdienen door pizza te leveren. Als je besluit een vrachtwagen te besturen, simpelweg omdat je al geld hebt geïnvesteerd in het idee, zul je uiteindelijk geld verliezen. Dit is de reden waarom ondernemers niet al onwaardeerbare uitgaven moeten overwegen bij het doen van investeringen.