Wat zijn de verschillende standaarden waarmee multinationale bedrijven elkaar ontmoeten?

Multinationals produceren en verkopen steeds vaker producten in meerdere landen. De regels en voorschriften die van toepassing zijn in het ene land zijn mogelijk niet van toepassing op een ander land waar het bedrijf actief is. Verschillende internationale organisaties stellen richtlijnen voor multinationals. Deze richtlijnen vormen echter meer een aanbeveling dan hard-en-fast wetten die een multinationale onderneming moet volgen. Veel multinationals hebben deze richtlijnen geïmplementeerd voor het standaardiseren van boekhoud-, arbeids-, milieu- en andere problemen die van invloed zijn op de multinationale onderneming.

IASC

Het International Accounting Standards Committee (IASC) is in 1973 opgericht om de financiële rapportage en publicatienormen voor multinationale ondernemingen te verbeteren. Deze organisatie, gevestigd in Engeland, heeft meer dan 100 leden en vertegenwoordigt meer dan 80 landen over de hele wereld. Het belangrijkste doel van de IASC is het formuleren van normen die multinationals kunnen observeren en gebruiken bij het opstellen van financiële overzichten. De organisatie bevordert ook de wereldwijde acceptatie en naleving van deze normen.

ICFTU

De International Confederation of Free Trade Unions (ICFTU) streeft naar een gedragscode die een maatstaf vormt voor vakbonden over de hele wereld. Opgericht in 1997, probeert de ICFTU de lacunes aan te pakken die bestaan ​​tussen de verschillende internationale arbeidscodes. De codes die door deze organisatie zijn opgesteld, helpen multinationale ondernemingen om veel van de ondermaatse werkmethoden te omzeilen die gewoonlijk in verschillende industrieën over de hele wereld worden gebruikt.

OECD

De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) biedt overheidssteun aan multinationals en biedt aanbevelingen om deze bedrijven te helpen bij het opstellen van richtlijnen. OCED-richtlijnen bevatten aanbevelingen over mensenrechten, arbeidsvoorwaarden, leefbaar loon en het testen van gevaarlijke chemicaliën. Het naleven van deze richtlijnen is wettelijk niet verplicht en multinationals kunnen ervoor kiezen individuele richtlijnen van de OESO na te leven of af te wijzen. Bedrijven die instemmen met de goedkeuring van de richtlijnen moeten voldoen aan alle landen waar het bedrijf actief is. Het doel van de OESO is om multinationals aan te moedigen wereldwijd dezelfde normen te stellen.

Ethiek

In 1974 bepleitte een resolutie van de Verenigde Naties een nieuwe internationale economische orde. Het doel van deze resolutie was om multinationale ondernemingen te reguleren en deze bedrijven aan te moedigen zich ethisch te gedragen ten aanzien van arbeidswetten en de bescherming van werknemers overal ter wereld. Een van de grootste problemen met organisaties zoals het IASC, ICFTU en de OESO is dat sommige multinationale ondernemingen het lidmaatschap van deze organisaties gebruiken als public relations-tool. Om deze organisaties en normen tanden te laten halen, moeten overheden over de hele wereld universele wetten en normen aannemen en het mandaat opleggen aan multinationale ondernemingen om zich eraan te houden.

ISO

De Internationale Organisatie voor Normalisatie bestaat uit nationale normalisatie-instellingen. De organisatie, die haar hoofdkantoor heeft in Genève, Zwitserland, publiceert een verscheidenheid aan technische rapporten, handleidingen, normen en specificaties met betrekking tot de industrie en commerciële bedrijven. De organisatie wil universele normen creëren voor bedrijven over de hele wereld. ISO publiceert bijvoorbeeld standaarden voor kwaliteitsbeheer, entiteitverificatie en regelingen voor digitale handtekeningen.