Hoe werken werknemers met arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen?
De compensatieprogramma's voor werknemers compenseren werknemers die tijdens het werk gewond zijn geraakt. Tijdens het compensatieproces van de werknemer kent een arts een gehandicapte werknemer een handicap toe. Deze beoordeling vertegenwoordigt een percentage van de totale lichaamshouding van het betreffende lichaamsdeel dat is gewond. Het percentage schat de invloed van de bijzondere waardevermindering op het vermogen van een individu om dagelijkse activiteiten uit te voeren, exclusief werk.
Handicap versus verslechtering
Centraal in een arbeidsongeschiktheidsuitkering is onderscheid te maken tussen een handicap en een beperking. De American Medical Association definieert "stoornis" als een wijziging in de gezondheid van een persoon of een afwijking van normaal lichamelijk functioneren. De bijzondere waardeverminderingen die worden genoemd in het compensatieproces voor werknemers zijn permanente waardeverminderingen. Permanente beperkingen zijn die die hun maximale medische verbetering hebben bereikt en die het komend jaar waarschijnlijk niet zullen veranderen. Werknemers 'compensatieprogramma's definiëren over het algemeen "handicap" als een vermindering van iemands loonverdiencapaciteit als gevolg van een letsel of beroepsziekte die is ontstaan uit of tijdens het dienstverband. Vanwege het verschil tussen "stoornis" en "beperking", moeten artsen beoordelen of er sprake is van een bijzondere waardevermindering op basis van het effect op de prestaties van de dagelijkse activiteiten van een persoon.
Een classificatie toewijzen
Een arbeidsongeschiktheidsverklaring voor arbeidsongeschiktheid komt van een arts. Een arts die een benadeelde werknemer behandelt, kent geen invaliditeitsbeoordeling toe totdat zij van mening is dat de werknemer vanwege medische behandelingen of ondanks medische behandelingen een maximale medische verbetering heeft bereikt. Als de werknemer op dit moment nog steeds een afname van het functionele vermogen door de beperking ondervindt, wijst de arts een invaliditeitsbeoordeling toe. In de meeste staten verwijst de arts naar de AMA-gids voor de beoordeling van permanente waardevermindering om een beoordeling toe te kennen. Acht staten - Florida, Illinois, Minnesota, New York, North Carolina, Oregon, Utah en Wisconsin - bieden hun eigen staatsspecifieke handleidingen voor het toewijzen van een waardevermindering.
artsen
Er mag niet worden verondersteld dat een arts een beoordeling van een bijzondere waardevermindering kan uitvoeren. Of een arts een beoordeling van een bijzondere waardevermindering kan uitvoeren, wordt door elke staat bepaald. In Texas kan elke arts met een vergunning in de staat die arbeidsbemiddelingsdiensten verleent, een bijzondere waardevermindering afgeven, behalve die welke uitdrukkelijk zijn vermeld door het Texas Department of Insurance, die disciplinaire bevelen hebben gekregen tegen hen. Andere staten eisen dat specialisten die zijn gecertificeerd door de American Board of Medical Specialties alleen beoordelingen uitvoeren voor bijzondere waardeverminderingen.
Bijwerkingen
Over het algemeen zijn er vier soorten beperkingen: tijdelijke totale invaliditeit, tijdelijke gedeeltelijke invaliditeit, permanente gedeeltelijke invaliditeit en permanente totale invaliditeit. Over het algemeen resulteren tijdelijke totale handicaps niet in een toekenning van werknemerscompensatie en herstelt de herstelde werknemer meestal weer naar zijn werk. Een benadeelde werknemer zal tijdelijke gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen ontvangen als zijn waardevermindering hem belet om terug te keren naar de volledige dienst en hem verplicht om parttime of bij een minder veeleisende baan te werken. Een werknemer die ondanks een permanente beperking weer aan het werk kan, ontvangt een permanente gedeeltelijke invaliditeitsbeloning. De beloning wordt bepaald door de staten. In 36 staten bepaalt een tabel het bedrag van een permanente gedeeltelijke invaliditeit voor specifieke beperkingen, terwijl in 14 staten, waaronder Texas, er statuten zijn met betrekking tot dergelijke compensatie. Een werknemer met een ernstige beperking die nooit naar zijn werk kan terugkeren, krijgt een permanente totale arbeidsongeschiktheidsuitkering.