Financiële ratio's gebruikt door beleggers

Slimme beleggers gebruiken financiële ratio's om de financiële prestaties van een bedrijf te analyseren voordat ze een investering doen. Financiële ratio's laten zien hoe een bedrijf wordt gefinancierd, hoe het zijn middelen gebruikt, zijn vermogen om zijn schulden te betalen en zijn vermogen om winst te genereren. Ratio's geven een blik op de positie van een bedrijf op een bepaald moment en zijn het meest nuttig wanneer ze worden vergeleken in verschillende perioden en wanneer bedrijven in dezelfde branche worden vergeleken. Ratio's alleen geven geen volledig beeld van het investeringspotentieel van een bedrijf, maar ze zijn een goede plaats om met de analyse te beginnen.

Liquiditeitsratio's

Liquiditeitsratio's meten het vermogen van een bedrijf om zijn facturen te betalen zodra deze verschuldigd zijn. Drie veelgebruikte liquiditeitsratio's zijn de current ratio, de quick ratio en de cash ratio. De huidige ratio wordt gevonden door de vlottende activa te delen door de kortlopende schulden. Een ratio van 1 betekent dat het bedrijf net voldoende vlottende activa heeft om de kortlopende verplichtingen te betalen. Verhoudingen boven 1 betekenen dat een bedrijf meer vlottende activa heeft dan kortlopende verplichtingen; ratio's onder 1 betekenen meer kortlopende verplichtingen dan vlottende activa. Beleggers geven doorgaans de voorkeur aan een lagere current ratio omdat dit laat zien dat de activa van een bedrijf werken aan de groei van het bedrijf.

De quick ratio, ook wel de zuurtest genoemd, trekt de voorraad af van de vlottende activa voordat deze wordt gedeeld door de kortlopende verplichtingen. De zuurtest geeft een nauwkeuriger beeld van de kortetermijnliquiditeit van het bedrijf dan de huidige ratio omdat het inventaris verwijdert die het bedrijf mogelijk niet uit de vergelijking kan verkopen.

De kasverhouding is exclusief alle activa behalve contanten en verhandelbare effecten zoals aandelen en obligaties. Het geeft de beste indicatie van het vermogen van een onderneming om te betalen, mochten huidige crediteuren onmiddellijke betaling eisen.

Financiële hefboomratio's

Financiële leverage ratio's meten het gebruik van langlopende schulden door een bedrijf. De schuldgraad is de totale schuld gedeeld door de totale activa. Een ratio van meer dan 1 betekent dat een onderneming meer schulden heeft dan activa, minder dan 1 betekent meer activa dan schulden en 1 betekent dezelfde schulden en activa.

De debt-to-equity ratio verdeelt de totale schuld door het totale eigen vermogen (de investering van de eigenaar). Het geeft aan hoe een bedrijf wordt gefinancierd. Een ratio boven 1 geeft het gebruik van meer schulden dan eigen vermogen aan, terwijl een ratio onder 1 het gebruik van meer eigen vermogen aangeeft. Een onderneming met een hoge schuldenlast is, als alles gelijk is, financieel zwakker dan een bedrijf dat meer eigen vermogen gebruikt omdat het vatbaarder is voor rentestijgingen. Beleggers geven over het algemeen de voorkeur aan bedrijven met een lagere schuld.

Winstgevendheid Ratio's

Winstgevendheid verhoudingen meten het vermogen van een onderneming om winst te genereren. Bruto winstmarge, rendement op activa en rendement op eigen vermogen zijn drie veelgebruikte ratio's. De brutowinstmarge, ook wel bekend als brutomarge, geeft het percentage van de netto-omzet aan (verkoop minus kosten van verkochte goederen) in de richting van winst en vaste kosten. Beleggers geven de voorkeur aan hoge brutomarges omdat ze meer geld bedoelen om vaste kosten en meer winst te dekken.

Rendement op activa laat zien hoe goed een bedrijf zijn vermogen gebruikt om inkomsten te genereren. Het wordt gevonden door het nettoresultaat te delen door het totale vermogen. Beleggers geven de voorkeur aan een hoog rendement op activa.

Rendement op eigen vermogen meet het rendement op elke dollar die in de aandelen van een bedrijf is belegd. Het wordt gevonden door het nettoresultaat te delen door het eigen vermogen. Net als bij andere rentabiliteitsratio's, is hoger beter.