Verantwoordelijkheid van de externe auditor voor het opsporen van fraude tijdens een audit

In de nasleep van de zakelijke ondergang van bedrijven als Enron en WorldCom, ligt de focus in 2011 op auditors om wandaden te vinden voordat ze de voorpagina van de krant bereiken. Bijdragen aan de afhankelijkheid van auditors is de passage uit 2002 van de Sarbanes-Oxley-wet. Deze wet verscherpt de boekhoudkundige controles en reguleert de rollen van interne en externe auditors. Vanwege deze wet krijgt de externe accountant extra verantwoordelijkheden bij het opsporen en melden van fraude.

Sarbanes-Oxley

De ondertekening van de Sarbanes-Oxley Act (SOX) in 2002 verandert de manier waarop beursgenoteerde bedrijven hun inkomsten rapporteren. De wet is erop gericht om bedrijven aansprakelijk te stellen voor misleidende informatie in hun financiële rapporten. Volgens de Sarbanes-Oxley-wet moet een openbaar bedrijf een extern auditteam inhuren om hun boekhoudprocedures en hun financiële overzichten te herzien. Bovendien scheidt de wet de interne en externe controletaken. Vóór deze wet konden sommige bedrijven hun gecontracteerde externe auditors betrekken bij het uitvoeren van interne audits. Paragraaf 404 van de wet schetst de taken en verantwoordelijkheden van de externe accountant.

Verantwoordelijkheid van de auditor voor het opsporen en melden van fraude

Volgens de Sarbanes-Oxley-wet moet elk openbaar bedrijf een auditcomité hebben dat toezicht houdt op en de integriteit regelt van de financiële rapportering binnen het bedrijf. Dit comité houdt ook toezicht op de auditors, zowel intern als extern. Bij het vinden van bewijs van frauduleuze boekhouding, moet de externe auditor haar bevindingen meedelen aan de commissie of een ander bestuursorgaan binnen de organisatie. De externe accountant rapporteert ook bevindingen van procedures die het bedrijf mogelijk een risico van mogelijke fraude kunnen opleveren. Onder de wet kan de auditor niet helpen bij het creëren van nieuwe procedures of richtlijnen voor het bedrijf. Ze moeten een professionele afstand behouden en kunnen alleen meningen en beoordelingen van de huidige systemen aanbieden.

Soorten boekhoudfraude

Het meest voorkomende type fraudecontroleurs dat wordt ontdekt, is fouten in de omzetherkenning. Omzetherkenning is de rapportage van inkomsten die het bedrijf verdient. Sommige bedrijven melden verkeerdelijk inkomsten die niet volledig zijn verdiend, wat gebeurt in gevallen waarin de betaling voor een jaarlijkse periode plaatsvindt en het bedrijf vooraf alle inkomsten rapporteert. De juiste rapportage zou de inkomsten over een jaar herkennen of rapporteren. Auditors vinden ook bewijs van fraude bij schattingen van crediteuren en andere schattingen. Sommige bevindingen zijn niet frauduleus, maar kunnen leiden tot boekhoudkundige fouten of het bedrijf in gevaar brengen, zoals overlappende boekhoudkundige taken. De persoon die de bankdeposito doet, moet bijvoorbeeld het bankafschrift niet in evenwicht brengen.

Manieren om fraude te detecteren

Externe auditors beoordelen journaalposten en interviewen de accountants van het bedrijf over procedures om mogelijke risico's te ontdekken. Zij zullen een ontmoeting hebben met het management om een ​​goed begrip van de procedures te krijgen en vervolgens die procedures voor SOX-compliance testen. Ze beoordelen ook grote of ongebruikelijke transacties of journaalboekingen die buiten de normale bedrijfsactiviteiten plaatsvinden. Controleurs zorgen er ook voor dat er goede controles zijn om mogelijke fraude te voorkomen.