GAAP Basics

GAAP staat voor algemeen aanvaarde boekhoudprincipes. Het zijn de normen en procedures die bedrijven vaak gebruiken om hun financiën te verantwoorden en om financiële overzichten op te stellen. Soms beslist een accountant hoe zakelijke transacties worden vastgelegd op basis van de financiële doelstelling van zijn bedrijf, maar wanneer die records worden gebruikt om de kredietwaardigheid te bepalen, vergelijkingen op de markt te maken, of belastingverplichtingen en andere veel voorkomende functies te bepalen, gebruikt hij de GAAP-richtlijnen.

Geschiedenis

In 1939, vormde het American Institute of Accountants (AIA) de Committee on Accounting Procedure die 51 boekhoudkundige onderzoeksbulletins uitgaf en het proces startte dat uiteindelijk de GAAP werd. In 1957 werd de AIA omgedoopt tot het American Institute of Certified Public Accountants (AICPA). De AICPA richtte in 1959 de Board of Accounting Principles op, die hun 31 APB-adviezen uitbrachten. De Financial Accounting Standards Board (FASB) werd opgericht in 1973 en publiceerde 168 Statements of financial accounting standards. Met ingang van 1 juli 2009 werd de codering van de boekhoudnormen een gezaghebbende bron van algemene boekhoudbeginselen in de Verenigde Staten. Het integreert alle voorgaande standaarden in één GAAP-bron.

Functie

In plaats van een vaste reeks regels, zijn de GAAP een groep conventies, doelstellingen en richtlijnen die bepalen hoe financiële overzichten worden opgesteld en gepresenteerd. De GAAP omvat drie hoofdreeksen van regels: (1) basisprincipes en richtlijnen, (2) gedetailleerde regels en standaarden van de FASB en APB, en (3) algemeen geaccepteerde industriële praktijken. Volgens Investopedia omvat "GAAP zaken als omzetherkenning, balanspostclassificatie en uitstaande aandelenmetingen."

Veronderstellingen

De GAAP steunen op drie basisaannames: economische entiteit, monetaire eenheid en tijdsperiode. De aannames van de economische entiteit stellen dat de accountant alle zakelijke transacties gescheiden moet houden van de persoonlijke transacties van de eigenaar. De veronderstelling van de monetaire eenheid zorgt ervoor dat accountants alle transacties in dezelfde en de juiste valuta rapporteren (bijv. Amerikaanse dollars in de Verenigde Staten). De veronderstelling dat het mogelijk is de activiteiten van een bedrijf in korte, afzonderlijke tijdsintervallen te rapporteren, is de aanname uit de tijdsperiode.

principes

GAAP bevat vijf basisprincipes voor te volgen accountants. Het kostenbeginsel stelt dat "kosten" altijd verwijzen naar het bedrag dat aanvankelijk voor een item is betaald en dat accountants niet opwaarts moeten worden aangepast voor inflatie. Het volledige openbaarmakingsbeginsel vereist dat accountants alle relevante informatie openbaar maken, vaak op pagina's van voetnoten bij het financiële overzicht. Het going concern-principe gaat ervan uit dat een bedrijf "lang genoeg zal blijven bestaan ​​om zijn doelstellingen te verwezenlijken en niet binnen afzienbare tijd zal liquideren", verklaart Accounting Coach. Het matchingprincipe vereist dat bedrijven de accrual-basis gebruiken voor de boekhouding. Dat wil zeggen, de kosten worden gekoppeld aan de inkomsten wanneer ze zich voordoen. Een voorbeeld zou zijn: commissies worden verantwoord in de week dat de verkoop werd gedaan, niet de week dat de commissie werd betaald. Het beginsel van de opbrengsterkenning werkt op dezelfde manier. Verkoop en kosten worden verwerkt wanneer de aankoop of verkoop wordt gedaan, ongeacht wanneer de feitelijke betaling is gedaan of ontvangen.

overwegingen

Materialiteit en conservatisme bepalen de ruimte van de accountant om beslissingen te nemen. Materialiteit geeft de accountant wat speelruimte bij het beslissen of een transactie zo immaterieel is dat ze een ander boekhoudprincipe schendt in de manier waarop het wordt gerapporteerd. Dit betekent dat financiële overzichten vaak afronden voor het gemak: naar de dichtstbijzijnde dollar, duizend of zelfs miljoen dollar, afhankelijk van de grootte van het bedrijf. Conservatisme betekent dat als een accountant een item op meerdere manieren kan rapporteren, zij de weg moet kiezen die resulteert in een lager netto-inkomen.