De nadelen van Financial Window Dressing

Bedrijven willen natuurlijk op hun best uitkijken naar aandeelhouders en geldverstrekkers. Een manier om een ​​goed uiterlijk te presenteren, is om hun jaarrekening op te hangen, waarvoor bepaalde acties nodig zijn die de financiële resultaten en verhoudingen verbeteren. Het risico van windowdressing is dat wat in een bepaalde periode als witte leugens begint, uiteindelijk de ethische normen van leidinggevenden van een bedrijf kan aantasten en zich kan terugtrekken in illegale praktijken, fraude en gevangenisstraffen.

De vensters aankleden

Een bedrijf kan zijn financiële resultaten op verschillende manieren verbeteren. Het kan betalingen uitstellen om het kassaldo te verbeteren en een lage waardeverminderingreserve opnemen om de debiteuren beter te laten lijken. Door vaste activa met aanzienlijke geaccumuleerde afschrijving te verkopen, worden de resterende activa licht afgeschreven, waardoor het lijkt alsof de onderneming slechts relatief nieuwe apparatuur gebruikte. Een andere afschrijvingstruc is om over te schakelen van de versnelde naar de lineaire methode om de lopende uitgaven te verminderen. Bedrijven kunnen klanten kortingen aanbieden om aankopen te versnellen en de inkomsten van de periode te verhogen. Een andere truc is om leverancierskosten uit te stellen tot een latere periode.

De bankiers voor de gek houden

Een motivatie om een ​​balans op te maken, is om in aanmerking te komen voor een banklening. Financiële instellingen stellen normen die kredietnemers moeten voldoen om in aanmerking te komen voor leningen met de laagste rente. De bank kan bijvoorbeeld een sterke current-ratio eisen: de verhouding tussen vlottende activa en kortlopende verplichtingen. Een hoge ratio geeft aan dat het bedrijf voldoende contanten en kortetermijnactiva heeft om rentelasten te betalen. Leningen die op deze manier worden verkregen, kunnen echter een echte cashcrunch veroorzaken wanneer window dressing anemische kasstromen niet langer kan verbergen. Dit verhoogt het risico van wanbetaling, faillissement en liquidatie.

Hoodwinking van de aandeelhouders

Een andere motivatie voor zakelijke etalages is om aandelenkoersen op te krikken. Beleggers onderzoeken vaak financiële rapporten om te bepalen hoeveel ze bereid zijn te betalen voor aandelen in aandelen. Wanneer een bedrijf zijn inkomsten kunstmatig opvoert, kunnen beleggers de aandelenkoersen bieden om de koers-winstverhouding van het aandeel te handhaven of uit te breiden. Uitvoeringscompensatie is vaak gekoppeld aan aandelenkoersprestaties. Het nadeel van het maskeren van de werkelijke situatie van de onderneming is dat aandeelhouders niet weten dat ze corrigerende maatregelen moeten nemen, zoals het nemen van goede voornemens, het verkiezen van nieuwe bestuursleden of het verlagen van de aandelenkoers, waardoor de knolproblemen van het bedrijf onbehandeld blijven.

Ga direct naar de gevangenis

Als etalages uit de hand lopen, kan een bedrijf de grens overschrijden en beleggers beginnen te misleiden. De geschiedenis zit vol met voorbeelden waarin bedrijven nep verdiensten hebben gecreëerd. Enron creëerde bijvoorbeeld "special purpose entities" die inkomsten boden en verplichtingen verborgen hielden. Het loog ook tegen auditors. Het bedrijf foldde uiteindelijk en topmanagers gingen naar de gevangenis. In de ruwste vorm kunnen leidinggevenden eenvoudig 'de boeken koken' of verzinnen om de financiële rapporten in te vullen. De schade aan investeerders kan enorm zijn, zoals het geval was in het Bernard Madoff-schandaal dat leidde tot Madoff's langdurige opsluiting.