Gedwongen versus vrijwillige naleving

Organisaties en individuen houden zich aan bepaalde gedragscodes op basis van de geaccepteerde normen van de maatschappij en regels die door de samenleving zijn vastgesteld. Sommige regels hebben de kracht van wet achter zich; niet naleven van de regel resulteert in een boete. In tegenstelling tot deze gedwongen naleving zijn andere regels vrijwillig. De organisatie of het individu houdt zich aan de regel niet vanwege de dreiging van een boete, maar omdat ze het voordeel voor hen en de samenleving zien in het naleven van de regel.

Economie

Als iemand iemand dwingt om aan een regel of regel te voldoen, moet iemand de regel handhaven en boetes voor overtreding opleggen. Dit kan betekenen dat de politie in de samenleving aanwezig is of een regelgevende instantie in de industrie. De tijd die aan politiewerk wordt besteed, betekent dat tijd en andere middelen worden weggenomen van iets anders. Sancties kunnen deze investering niet op tijd terugvorderen. Hoge straffen kunnen een afschrikmiddel vormen voor sommige mensen om de regel te overtreden, maar andere mensen wegen de kans om gepakt te worden af ​​en kiezen ervoor om niet te voldoen. Vrijwillige naleving vereist niet dat deze middelen aan het politiewerk worden besteed, hoewel sommige middelen die worden besteed aan het erkennen van naleving, hun vruchten kunnen afwerpen, omdat positieve versterking de naleving verder zou kunnen vergroten.

Van vrijwillig naar gedwongen

Soms beginnen regels of voorschriften als vrijwillig en als een manier om de effecten van compliance te meten. Nieuwe vervuilingsnormen kunnen bijvoorbeeld in eerste instantie vrijwillig zijn. De overheid wil misschien niet de middelen besteden om naleving af te dwingen, dus ze implementeren een reeks vrijwillige maatregelen. Dit stelt hen in staat de effecten van compliance te bestuderen en geeft de industrie ook de tijd om de werkwijzen aan te passen. Zodra het effect van vrijwillige naleving is gemeten, kan de overheid overgaan op verplichte of gedwongen naleving.

Kracht van vrijwillige naleving

Vrijwillige naleving werkt het beste wanneer mensen het voordeel zien te behalen dat ze hebben gekregen. Maatschappelijke druk kan een rol spelen bij het overbrengen van dit voordeel. Een voorbeeld is recycling op de werkplek. Op een gegeven moment moedigden maar weinig bedrijven recycling aan. Na verloop van tijd werd recycling gezien als een positief iets dat mensen kunnen doen voor het milieu. Bedrijven begonnen recyclebakken op te zetten in kantoren. Niemand dwong ze om te recyclen, maar de praktijk werd gebruikelijker omdat mensen het voordeel van recycling zagen. Vrijwillige naleving is ook nuttig wanneer de entiteit die naleving zoekt geen echte autoriteit heeft om naleving af te dwingen. Een voorbeeld hiervan is vervuiling in landen buiten de Verenigde Staten. De VS hebben niet de bevoegdheid om landen te laten naleven, maar sociale en diplomatieke druk kan leiden tot vrijwillige naleving.

Noodzaak van gedwongen naleving

Soms is vrijwillige naleving echter niet voldoende. Het Environmental Protection Agency van de Verenigde Staten werkt samen met industrieën en staten om vrijwillige naleving van de voorschriften inzake milieuverontreiniging aan te moedigen. Industrieën die hulp nodig hebben bij het naleven van regelgeving, kunnen leningen ontvangen om apparatuur en onderwijs te retrofiteren over manieren om hieraan te voldoen. Maar ernstige overtredingen of het niet naleven van regelgeving in de loop van de tijd zullen resulteren in ernstige boetes. Boetes die meer kosten dan aanpassingen achteraf om te voldoen aan regelgeving kunnen effectief zijn om bedrijven te laten stoppen met vervuilen.