Typische nettowinstmarge voor banken

Het is moeilijk om de typische nettowinstmarges van banken te bespreken, omdat er geen "typische" bank is. Om vergelijkingen zinvol te laten zijn, moeten banken worden gegroepeerd met zorgvuldig geselecteerde peers die vergelijkbaar zijn op basis van grootte, locatie, groei, winstgevendheid en andere factoren. Het bankwezen is sterk gereguleerd, dus informatie over alle banken wordt gerapporteerd door de Federal Deposit Insurance Company en de Federal Financial Institution Examination Council, die tools op hun websites hebben die het vergelijken van nettowinstmarges relatief eenvoudig maken.

Netto rentemarge

De nettorentemarge in het bankbedrijf is vergelijkbaar met de brutowinstmarge voor werkmaatschappijen. Dit is gelijk aan het totale rentebedrag van een bank minus de totale rentelasten. Banken verdienen rentebaten voornamelijk uit het verstrekken van leningen aan bedrijven, projectontwikkelaars en particulieren. Rentelasten vertegenwoordigen het bedrag aan rente dat de bank moet betalen op verschillende rentedragende depositorekeningen die particulieren en bedrijven bij de bank aanhouden. Volgens de FDIC bedroeg de gemiddelde NIM tijdens het boekjaar 2012 3, 42 procent, een daling van 3, 60 procent in het voorgaande jaar.

Efficiency Ratio

De efficiencyratio in het bankbedrijf is vergelijkbaar met de bedrijfskosten als een percentage van de omzet gerapporteerd door werkmaatschappijen. Banken willen dat de efficiencyratio's laag zijn, omdat de ratio gelijk is aan niet-rentelasten als percentage van het totale inkomen. Volgens de FDIC was de gemiddelde efficiencyratio voor alle FDIC-verzekerde banken 61, 6 procent. Voor banken met een totale activabasis van minder dan $ 1 miljard was de gemiddelde efficiencyratio 70, 3 procent en voor banken met een totale activabasis van meer dan $ 1 miljard was de gemiddelde efficiencyratio 59, 4 procent.

Nettowinstmarge

Tijdens het eerste kwartaal van het fiscale jaar 2013 boekte het bankbedrijf recordwinst van in totaal $ 40, 3 miljard, vanwege stijgingen van niet-rentebaten zoals geldautomaten, servicekosten en inkomsten van niet-retailbankactiviteiten. De werkelijke rentebaten daalden, maar de industrie deed minder voorzieningen voor toekomstige kredietverliezen, wat impliceert dat de industrie van mening is dat de sterkte van haar kredietportefeuille tijdens het kwartaal is toegenomen. Voor gemeenschaps- en regionale banken die niet als "financiële supermarkten" worden beschouwd, zoals de grotere megabanken, is het gebruikelijk om de nettowinstmarges bij benadering 10 procent tot 15 procent te vermelden. Sterke prestaties resulteren doorgaans in een rendement op eigen vermogen van meer dan 10 procent en een rendement op activa van meer dan 1 procent.

Kwaliteit van de winst

De winstkwaliteit is het vermogen van een bank om voortdurend sterke resultaten te genereren. Zoals hierboven vermeld, rapporteerde het bankbedrijf recordwinsten, maar de werkelijke rentebaten daalden. Dit geeft aan dat de kwaliteit van de inkomsten nauwkeurig moet worden geanalyseerd, omdat rente-inkomsten de belangrijkste bron van inkomsten voor banken zijn. Een ongewoon hoge ROA is vaak een teken dat een bank zich bezighoudt met activiteiten met een hoger risico. Ook zijn inkomsten van hoge kwaliteit meestal terugkerend en gerelateerd aan de kwaliteit van de activa. Als de kwaliteit van de activa laag is - wat kan worden gecontroleerd via de FDIC-website - en de inkomsten hoog zijn, zou dat een rode vlag moeten zijn.